Κι εμφανίζεσαι
με αγίου αργούς βηματισμούς,
στην πόλη σαν γυρνά
\'κείνη τη νύχτα της γιορτής,
με την πατρίδα που δε γνώρισα
σούρουπο στη Σαλονίκη.
Ακολουθώντας την κίνηση των ρυτίδων
στο σώμα μου στρωμνή γυρεύεις.
κλίνη υγρή των απαρνήσεων
κουρσεύεις τ\' αβάφτιστά μου δάκρυα
και απειλείς
πως θα πλεύσεις ναυαγός στην κόπωση του κόσμου.
Κοχλάζουσες λίμνες τα μάτια σου
και αιωρείται η σελήνη.
Προσπέρασες
και μοσχοβόλησε ο τόπος αρμύρα.
Έρπει η μνήμη στην καρδιά,
τις παιδικές ερωτήσεις ξεσκαλώνει,
στα ήσυχα του φεγγαριού νερά
την κρουαζιέρα ακυρώνει...